Piwna encyklopedia

„Dobre piwo można ocenić po jednym łyku, ale lepiej dokładnie się upewnić” – to znane wśród Czechów powiedzenie. 

Powszechnie wiadomym jest, że Czesi kochają piwo i znajdują się w czołówce światowej listy dotyczącej konsumpcji tego wspaniałego trunku. Ale w jaki sposób Czesi dotarli do tego miejsca? 

Dużą rolę odgrywa tutaj z pewnością geografia. Woda w tej części Europy jest miękka, co stanowi świetną podstawę do warzenia wytrawnego lagera o przyjemnym i orzeźwiającym smaku. Gleba i klimat są idealne do sadzenia i uprawiania wysokiej jakości jęczmienia oraz znanego na całym świecie czeskiego chmielu. Wiele wieków temu chmiel był tak ważny i cenny, że król Wacław nakazał karać śmiercią każdego, kto podjął próbę eksportu chmielu w celu dalszych upraw. 

Kolejnym głównym powodem popularności piwa jest tradycja piwowarska. Czechy są krajem, w którym pierwsze udokumentowane zapiski o uprawach chmielu datowane są na rok 1073 (klasztor w Opatovicach). Pierwsza wzmianka dotycząca chmielu i warzenia piwa pochodzi z aktu założenia kościoła wyszehradzkiego z 1088 roku. Pierwszy czeski browar wybudowano w 1118 w Cerhenicach. 

T. Hagecius, czeski polihistor, napisał w 1585 roku pierwszą instrukcję warzenia piwa. František Ondřej Poupě, czeski piwowar samouk, był pierwszą osobą, która wykorzystała termometr podczas warzenia piwa, tym samym nadając temu procesowi naukowy charakter, co było rzadko spotykane w XVIII wieku. 

Ten zwięzły przegląd historyczny nie oddaje sprawiedliwości czeskiej tradycji piwowarskiej, ale wystarczy do zobrazowania czasu, jaki Czesi spędzili na eksploracji sztuki warzenia, której rezultatem jest dzisiejsze piwo. 

František Ondřej Poupě, czeski piwowar i założyciel szkoły piwowarskiej, był pierwszą osobą, która wykorzystała termometr w procesie warzenia piwa. 

Na przestrzeni dziejów przeanalizowano różne metody i technologie, a najlepsze z nich są wykorzystywane do dnia dzisiejszego. Jedną z metod często stosowanych w czeskich browarach jest dekokcja. Dwukrotne (dekokcja podwójna) lub trzykrotne (dekokcja potrójna) zagotowanie części brzeczki (niesfermentowanego piwa) sprawia, że zawarta w niej skrobia jest łatwiej rozkładana przez enzymy pochodzące ze słodu. Rezultatem tego procesu jest nadanie piwu wyraźniejszego profilu słodowego, którym mogą cieszyć się piwosze. Kolejnym przykładem rzemiosła piwowarskiego jest praktyka utrzymywania procesu fermentacji przez tyle dni, ile dla danego piwa wskazuje skala Plato (określająca gęstość brzeczki piwnej). Przykładowo, jeśli skala Plato wskazuje 12°, piwo poddawane będzie wstępnej fermentacji przez 12 dni. W całym kraju miłośników piwa, jakim są Czechy, znajdziemy rozsianych wiele innych sekretów piwowarskich. 

Kliknij tutaj, aby zapoznać się z czeską filozofią piwowarską w stylu browaru Staropramen. 

Romans Czechów i piwa jest częściowo efektem tradycji i położenia geograficznego. Ale jeśli poszukamy głębiej, zauważymy, że kluczem jest pasja do tworzenia wybornego piwa połączona z ciągłym dążeniem do wdrażania innowacji. To podstawa czeskiej filozofii piwowarskiej i powód, dla którego piwo stało się nie tylko sposobem życia Czechów, ale również siłą napędową całego kraju.